Pff ... Zo is onze tijd in Zuid-Afrika voorbij ... Het lijkt wel alsof ik er maar enkele weken ben geweest. Om eerlijk te zijn vind ik het heerlijk dat ik weer terug naar huis mag. Maar eerst de terug vlucht nog. Dat was ook weer een hele ervaring op zich.

Door Lotte en Heide zijn we naar het vliegveld gebracht en daar stonden we dan. Voor de laatste keer op het vliegveld van Port Elizabeth. De bagage was zo ingecheckt en gelukkig was mijn tas maar 21 kilo, dus daar zou ik geen problemen mee krijgen.

Na elkaar gedag gezegd te hebben en elkaar een knuffel gegeven te hebben. Liepen Ingrid en ik door de douane. Een beetje spannend was het wel, want dit was onze laatste vlucht en ons vertrek uit Zuid-Afrika. Een raar onbevattend gevoel....

Om een uur of 1 mochten we naar het vliegtuig lopen en zagen we de laatste strak blauwe lucht. Een prachtig gezicht. Het mooie is dat we precies hetzelfde weer hadden toen we aankwamen. Ook een strak blauwe lucht, een klein windje en een heerlijk zonnetje.

Na een vlucht van anderhalf uur waren we in Johannesburg en daar moesten we, helaas, 7 uur wachten. Maar bij de Wimpies vonden we een stopcontact zodat we flink met onze laptop bezig zijn kunnen gaan. Inmiddels was het tegen een uur of 7 en besloten we om onze bagage in te laten checken.

Eenmaal wachtend in de rij kwam er een man naar ons toe, van de luchtvaartmaatschappij. Hij vertelde tegen ons dat we ons bagage in moesten laten sealen en het was gratis. Dus we besloten maar om dat te doen en nadat we het ingeseald hadden ben ik naar de man toe gelopen om te vragen waarom we het in moesten sealen. Hij vertelde dat er regelmatig op airports spullen in en uit je tas gehaald worden en dat ze dat willen voorkomen, daarom bieden ze aan dat we onze tassen in kunnen sealen.

Gelukkig ging het prima met onze bagage en inchecken en zijn we door de douane gelopen. Daar hebben we nog ruim anderhalf uur zitten wachten en toen mochten we het vliegtuig in. Eenmaal in het vliegtuig kregen we na een uur warm eten en konden we daarna wat proberen te slapen. Helaas werden we om half 5 alweer gewekt om te ontbijten. Maar toch was ik redelijk wakker na een uur of 3 slapen.

Om 6 uur landen we op het vliegtuig van Cairo en daar moesten we een uur of 4 wachten. Het wachten daar was heel anders dan op Zuid-Afrika, want veel mensen keken ons aan. Met name de mannen wierpen regelmatig blikken op ons. Met name omdat we in rokjes liepen en geen hoofddoek op hadden. De meeste vrouwen die je rond zag lopen hadden een hoofddoek op en ook zij keken je aan. Het was een heel raar gevoel en met name ook de beleving. Om eerlijk te zijn voelde ik me er niet op me gemak en was blij toen we om 10 uur het vliegtuig in te stappen.

Na een vlucht van 4 uur, die 10 uur leek te duren, landen we eindelijk .... op schiphol. Wat was het fijn om weer voet op Nederlandse bodem te zetten. Na snel een opknapbeurtje op de toiletten zijn we onze tassen op gaan halen. Eerst moesten we door de douane en daar kwamen we in de bagagehal waar Hanny, Kees en Maarten stonden te wachten, wel achter het raam. Het was een raar gevoel om hun achter het raam te zien staan. Ze waren aan het zwaaien en foto's aan het maken, maar ik voelde me net een vis in een vissenkom. Zo bekeken.

Gelukkig hadden we al snel onze bagage en daarna liepen we dan eindelijk door de deur. Het moment waar ik al vaak over gedroomd had (eerlijk toegegeven he). Het was fantastisch om iedereen te zien!! Te knuffelen en gedag te zeggen. Een heerlijk gevoel.

Nadat we iedereen begroet hadden zijn we nog even wat gaan drinken. Bij het bestellen van mijn drankje moest ik enorm hard nadenken, want ik wilde meteen in het engels mijn bestelling opgegeven. Maar dat hoefde natuurlijk niet. Jeetje, wat is het allemaal wennen.

Heerlijk om weer in Nederland te zijn, maar ook wel zeer vreemd. Want iedereen rijdt aan de andere kant van de weg, iedereen praat Nederlands, weinig gekleurde mensen, enorm veel drukte.