Gisterochtend ben ik eerst weer even naar de supermarktgegaan om mijn ontbijt te halen en die heb ik wachtend op de bus genuttigd. Ik moest in de bus informeren of ze nog een plaatsje vrij hadden want we konden niet meer via internet reserveren.

Maar gelukkig was er nog een plaatsje vrij en kon ik mee. Helaas pakte de busreis iets minder goed voor mij uit, want voor de eerste x in 3 maanden tijd ben ik ziek geworden in de bus. In Ierland had ik nergens last van. Hier reden we dan ook veel over normale highways, die wij in Nederland ook kennen. Alleen in Schotland kennen ze geen Highways, hier gaat alles over smalle wegen die kronkelend door het landschap gaan, tussen alle bergen door. En daar kan Vera niet zo goed tegen als ze dan ook halverwege in de bus zit. Dus werd ze misselijk. Gelukkig bleef het alleen daarbij, maar toch was het niet echt prettig.

Zeker omdat het dan de rest van de dag zo blijft. Het is niet dat als ik eenmaal uit de bus ben, het meteen over is. Maar goed, op het naar hostel toen ik eenmaal in Portree was. Die was gelukkig om de hoek dus dat was makkelijk.

Hier kon ik gelukkig naar binnen, maar ik moest wel wachten tot 4 uur voordat ik kon inchecken omdat dan pas de receptie open was. Erg vreemd was toen ik ze 2 dagen geleden belde vroegen ze of ik er voor 5 uur wilde zijn. Dus het is een beetje tegenstrijdig. Maar goed ik zit droog, want het was weer gaan regen. Maar ik moest nog 3 uur wachten, dus dan maar even een rondje gelopen door het dorpje, even naar de wc en naar de toerist information.

En om 4 uur kon ik dan eindelijk inchecken. Kon de man van de receptie mij niet vinden in het boek. Erg raar, want ik had toch echt dit hostel geboekt, maar goed hij had plaats. Een beetje een rare man is het, maar het hostel is verder okeej. Ik lig op een kamer met 5 andere meiden en de keuken is gigantisch. Heerlijk is dat.

Hierna ben ik boodschappen gaan doen en even naar de bibliotheek om mijn mail te checken. Eenmaal terug in het hostel heb ik een heerlijke pasta schotel gemaakt, ofwel gewoon pasta met groenten, vis en creme freche. Maar het was erg lekker en daarna voelde ik me eindelijk weer bijna 100 %

De rest van de avond heb ik lekker liggen lezen en nog een tijd met Maarten aan de telefoon gehangen. Die moest ik gewoon even spreken. Ik begin nu toch wel steeds meer aan Nederland te denken en ook terug te verlangen. Dus een goed teken ;) Het is niet dat ik het hier zat ben, maar ik verlang gewoon weer naar mijn eigen spullen, niet alles meer hoeven te delen en gewoon lekker tegen Maarten aan kruipen.

Maar goed, nog een weekje en dan ben ik terug in Nederland en ik ben vooral erg benieuwd naar Edinburg, want daar is nu een mega groot festival aan de gang en de stad moet erg mooi zijn. We zullen zien ....