Vanochtend was het al vroeg dag en om eerlijk te zijn was ik nog vroeger wakker. Met name doordat ik weer moet wennen dat er iemand langs me in bed ligt. Gelukkig went het snel en komende nacht zal ik vast al beter slapen. We moesten vroeg opstaan omdat we om 10 uur een christmas party in Walmer Township hadden, maar daarvoor nog een bezoek moesten brengen aan Lonwabo. Eigenlijk stond dit gister op de planning maar helaas mochten de leraren eerder naar huis en zat het er niet meer in.

Dus om half 8 stond ik langs mijn bed en een uurtje later zaten we beide weer fris gewassen in de auto. Maarten was er helemaal klaar voor om Zuid-Afrika en P.E. te leren kennen. Het is vanaf ons huis ongeveer 20 minuten rijden naar Lonwabo en ondertussen keek Maarten zijn ogen uit en heb ik het een en ander verteld.

Eenmaal op Lonwabo hebben we eerst kennis gemaakt met Corrie en zij had enkele vragen voor Maarten en vond het erg leuk om hem te leren kennen. Vervolgens heb ik hem rondgeleid door de school en enkele klassen laten zien. De reactie van Maarten was: Wat een griebes & armoede hier. Ze hebben helemaal geen spullen.
Om eerlijk te zijn was ik al gewend aan het feit dat het er armoedig uitziet en daarnaast leer je ermee omgaan. Maar het is erg goed en fijn om te horen wat andere mensen ervan vinden. Natuurlijk moest ik ook de libary aan Maarten showen en hij vond dat we flink ons best gedaan hadden.

De tijd vloog voorbij en al snel moesten we weer in de auto springen om Ingrid op te halen en naar Walmer Township te rijden. Daar is er een christmas party voor kinderen met Cerebral Palsy in een soort ziekenhuis. Shane (collega) was verkleed als Santa Claus en alle kinderen mochten een voor een bij hem op schoot zitten en kregen een cadeautje en een zakje met lekkers. Daarnaast was er voor de ouders (alleen maar moeders) een sandwich en een glas drinken. De kinderen vonden Saunta Claus helemaal geweldig en dat is prachtig om te zien.

Na deze christmas party hebben we Ingrid naar huis gebracht en een broodje gegeten. Onder tussen hebben we aangerommeld. Hierna besloten Maarten en ik om naar de boardwalk te gaan. Hier waren we gister al wel langs gelopen, maar aangezien het nogal fris was zijn we snel naar huis gereden, dus was het tijd om terug te gaan en te bekijken hoe het was.

Daarnaast ging Maarten uitproberen hoe het was om aan de andere kant van de weg te rijden in een oude auto. Hij had er wat moeite mee en met name de korte en lange bochten zijn lastig. Zo belande hij ook een keer aan de verkeerde kant van de weg. Pf, hij vond het maar lastig en waar is mijn stuurbekrachtiging?

De boardwalk is een soort disneyland en we hebben er doorheen gelopen en daarna in een restaurantje wat gedronken. Intussen kreeg ik een telefoontje van een mevrouw die enorm slecht te verstaan was. Maar wat ik er uit op kon maken is dat er over 5 minuten een driver voor de deur zou staan met Maartens tas. Snel heb ik Ingrid gebeld, aangezien zij thuis was en wij nooit in die tijd thuis zouden kunnen zijn. Gelukkig was ze thuis en zou ze de tas aannemen.

Na ons drankje zijn we naar de supermarkt gereden om avond eten te halen en daarna snel naar huis gereden om te kijken of Maartens tas er was. Dat was hij inderdaad, maar de driver was pas een kwartier geleden geweest in plaats van binnen 5 minuten. Maar het allerbelangrijkste was dat de tas er was. Daarnaast had Ingrid nog een mooi verhaal daarover. De driver stond met zijn achterdeur open en zei tegen Ingrid pak de tas maar. Gelukkig wist Ingrid dat Maarten met een backpack reisde en kon ze van het labeltje aflezen dat er Beerens op stond en bedacht dat dit hem wel moest zijn. Vervolgens moest ze even tekenen en dat was het. Ze zou dus zo elke tas mee hebben kunnen nemen, een beetje raar.

Vlug ging Maarten zijn tas uitpakken en hij was weer helemala blij met z'n kleertjes.

Na het eten, heb ik een snelle douche genomen en om half 7 zaten we in de auto onderweg naar de musical Annie. Deze werd gehouden in het kleine theater van P.E. in Central. De zaal was inderdaad zeer klein, maar de muscial was prachtig. Zeer goed gespeeld en erg leuk om te zien. Hij duurde ook erg lang, van half 8 tot 10 uur, met een kleine pauze erin.

Na deze prachtige voorstelling waren we allemaal moe, dus na nog even op de bank hebben zitten te kletsen ben ik mijn bed ingedoken. Klaar om te gaan slapen en klaar voor de reis van morgen. We vertrekken morgen namelijk voor onze week vakantie! Ik heb er zin in!! Tot volgende week, dan ben ik er weer met nieuwe verhalen!!