Zittend op een paard, de wind suist door je haar, rechts van je de zee, links van je een enorme hoeveelheid duinen & zand, een hijgend en springend paard, de zee spetterd tegen je aan, geen droge draad meer aan je lijf hebben, waaiende manen, je hebt het gevoel dat je vliegt maar intussen moet je moeite doen om te blijven zitten. Zo was de tocht ter paard vandaag.

Al enkele weken wilde we met een aantal uit het huis paard rijden en nu hadden we een mooie plek gevonden, namelijk in Jeffreys bay. We zouden daar ook niet alleen maar stappen en het leek mij wel een ervaring om een keertje wat harder te gaan.

Het was zo gefixt en om half 3 moesten we aanwezig zijn. We reden over de grote weg naar Jeffreys bay en moesten het laatste stukje over een heerlijke gravel road. Vervolgens zag je in de verte het huis met vele paarden voor je op doemen.

Na ons ingeschreven te hebben, kregen we allemaal een cap en kregen we om onze benen een soort beschermhoes. Deze beschermhoes is van dikker leer en het is zeer fijn om te hebben, aangezien anders je benen constant tegen het paard aanschuren. Na nog een tijdje gewacht te hebben, kregen we een voor een een paard toegewezen. Ik kreeg een prachtig wit paard genaamd Misty. Het leek bijna het paard van sinterklaas.

Misty was erg lief maar niet erg geduldig en stond al te trappelen om te vertrekken. Dat wordt nog wat, dacht ik bij mezelf. Tegen 3 uur gingen we dan eindelijk op weg. We waren met een redelijk grote groep van 8 mensen, waarbij er 4 beginnelingen zaten en 3 gevorderen en ik (geen idee wat je mij moet noemen, maar erg gevorderd was ik niet, maar ik had al wel vaker gereden dan de beginnelingen).

Het eerste gedeelte liepen we in stap en reden we door een stuk verlate natuur. Onderweg zagen we nog 2 aapjes zitten, die ons rustig aan zaten te kijken. Na dit stuk verlate natuur en af en toe even in draf gereden te hebben. Moesten we een stijle duin op om bij de zee te komen. Dat vond ik wel even eng, maar mijn paardje kon het prima. Met name het engste was dat je in draf/galop de berg op moest omdat in stap het paardje terug kon glijden.

Maar niet veel later stonden we allen boven op de duinen en zover je keek zag je alleen maar zand (duinen) en een klein streepje zee. Prachtig was het om te zien. Inmiddels stond mijn paardje te trappelen en wilde hij bijna niet meer stil blijven staan, zo graag wilde hij gaan rennen.

Niet veel later mochten we weer verder rijden en stappen wilde ze nu niet meer. Meteen ging het over in draf en dat ging me nog aardig goed af, al zeg ik het zelf. Natuurlijk af en toe met wat horten en stoten. Niet veel later kwamen we bij de zee. Dat was prachtig om te zien. De strook met strand was zeer kort maar zover je keek zag je alleen maar zee.

Nu waren de paarden helemaal niet te houden en als de eerste eenmaal ging, volgde de rest vanzelf. Daar gingen we en zo hard had ik nog nooit gereden. Inmiddels waren we nog maar met z'n 4en over en was de rest een stuk achter. Het was fantastisch, maar om eerlijk te zijn soms ook erg eng, want de paarden waren niet meer in de hand te houden. Ze werden van de zee gewoon gek.

Ze vonden het heerlijk om door het water te rennen en dat was een fantastisch gevoel, maar droog blijven deed je niet. Het water spetterde tegen je aan en mijn paardje wilde alleen maar verder de zee in en er doro blijven galopperen. Zo af en toe zetten we de paardjes even stil, zodat ik ook weer goed kon gaan zitten. Zo veel ervaring had ik niet en ik sprong in het zadel van de ene naar de andere kant. Maar het was zo geweldig. Moet je je voorstellen, je zit op een paard, rijd door de natuur (de zee & het strand), hoort de wind langs je oren suizen en als je even naar rechts kijkt zie je de andere paarden rennen. Ze rennen net zoals je in films ziet met de manen wapperend achter zich aan, iemand er bovenop die net zo zit te genieten en het water springt omhoog rondom de benen. Wat een prachtig gezicht en ervaring.

Mijn dag kon niet meer stuk, maar inmiddels voelde ik mijn handen wel van het stevig vasthouden van de teugels en het zadel. Na nog een stuk door de zee gegaloppeert te hebben zijn we de duinen in gereden en eerlijk gezegd wisten we de weg niet meer, maar de paarden liepen zelf naar huis toe. Ze wisten de weg en we hebben nog een prachtig stuk door de natuur gewandeld en een stukje gedraafd, waarnaa we, naar mijn idee, weer veel te snel bij de stallen waren. Daar hebben we de paarden neergezet en iemand van de stallen heeft de paarden afgezadeld.

Toen ik eenmaal op de grond stond kon ik kijken hoe nat ik wel niet was. En eerlijk waar. Het enigste droge plekje op mijn lichaam was mijn rechterbil. Dat stukje was nog droog, voor de rest was ik helemaal doorweekt.

Na deze conclusie zijn we snel de auto ingedoken, want het waaide flink en dat was aardig koud en na een uurtje rijden waren we weer thuis. Waar we een voor een onder de douche zijn gesprongen. Eenmaal onder de douche voelde ik al mijn spieren die ik gebruikt had en met name mijn armen deden zeer van het harde en stevige vast houden aan het zadel.

In de avond hebben we lekker gegeten en daarna op de bank een filmpje gekeken. Verder was niemand meer ergens toe in staat.

Baye dankie voor de leuke dag!!