Het begon vanochtend al vroeg met opstaan en daarna snel in de auto springen om te vertrekken naar Happy Valley. We moesten daar om half 9 present zijn en om 1 voor half 9 kwamen we de parkeerplaats op rijden. Dus mooi op tijd, helaas konden we dat van Corrie niet zeggen. Zij kwam tegen 10 over half 9 aanrijden, maar dat was nog niet zo erg in vergelijking met de busjes die volgeladen zaten met kinderen, zij waken namelijk driekwartier te laat aanrijden. Ach alles kan.

In de tijd dat we zaten te wachten, was Ingrid samen met Wouter (de zoon van Corrie) ballen gaan kopen en op de weg terug belde ze Corrie op met de mededeling dat ik naar de zee moest rennen omdat er dolfijnen zwommen. Helaas was ik in mijn haast mijn fotocamera vergeten, waar ik nu nog steeds van baal, maar na een flinke sprint stond ik op het strand en kon ik de prachtige groepen dolfijnen zien. Het waren er niet een paar maar ik denk wel 50. Ze zwommen enorm dicht langs de kust af en het was zo gaaf om te zien.

Eentje kwam een stukje uit het water en van de rest zag je steeds de vin omhoog komen. Wauw ... ik stond er mijn ogen uit te kijken en even later stond Ingrid langs me. We besloten om een stuk kade op te lopen dat een stuk de zee in liep, want dan waren we er nog dichterbij. Fantastisch om te zien!!

Mijn dag begon al goed, maar hij werd nog beter.

Toen de kinderen geariveerd waren, kwamen de springkussens en niet veel later ook de 2 clowns. Alle kinderen gingen op de grond zitten en zaten gefasineerd naar de clowns te kijken. Een van de kinderen was zeer spastisch en kon niet goed gebogen zitten, dus lag tegen mij aan zodat hij toch wat omhoog lag en de clowns kon zien. Daarna kwamen er nog 2 kinderen tegen me aan zitten. Zo heerlijk en de clowns waren fantastisch. De kinderen konden er maar niet overuit hoe ze de trucs deden en hadden het er steeds over.

Na deze heerlijke clowns kregen we een maaltijd van de Mac Donalds. Zelf mochten we, nadat we alle kinderen iets gegeven hebben, ook een maaltijd pakken. Toen ik eenmaal aan deze maaltijd was begonnen, wist ik weer dat ik in Afrika was, want het was alles behalve lekker. De frietjes waren slap en de hamburger was droog en de kaas die ertussen zat ... Ik weet niet wat voor kaas het was maar hij was niet te eten. Maar goed, de kinderen vonden het geweldig en dat vond ik super :)

Na deze overheelijke maaltijd hebben we alle kinderen meegenomen naar de springkussens waar ze helemaal uit hun dak gingen. Ze vonden het zo enorm gaaf. Zelfs enkele kinderen die zelf niet konden springen maar alleen maar op het springkussen lagen vonden het fantastisch. Meer, meer riepen ze steeds. Intussen moesten we alles wel een beetje in de gaten houden en enkele vielen van het springkussen af, maar ik heb geen een traantje gezien. Dat valt me hier steeds op, want bijna geen een kindje huilt, terwijl als een kindje in Nederland valt dan beginnen ze meteen te huilen. Op een of andere manier hebben de kinderen hier niet leren huilen of weten ze dan ze dat geen aandacht krijgen. Wat het precies is weet ik niet, maar wel erg interessant.

Naeen flinke tijd op het springkussen doorgebracht te hebben, heeft iedereen zijn zwemkleren aangetrokken. Degene die geen zwemkleren bij hadden hebben hun gewone kleren aangehouden en we zijn naar de zee gelopen. Toen was het even hard werken voor ons, want alle kinderen wilde in het water, maar moesten in de gaten gehouden worden (aangezien er niemand kan zwemmen), daarnaast moesten ze ook allemaal geholpen worden met over het strand naar het water toe lopen, want er zaten een groot aantal rolstoelkinderen bij.

Gelukig waren er ook life guards en deze legde eerst uit aan de kinderen dat ze tussen de 2 vlaggen moesten blijven. Daarna mochten ze de zee in en je zag de kinderen rennen ... Enorm gaaf om te zien. Ik moest ook mee het water in en ging met het ene na het andere kindje het water in en ze vonden het allemaal geweldig. Op een gegeven moment zat ik in het water en ik had ineens 1 kindje op mn schoot en er 2 om mn nek hangen. En uitgillen dat ze het deden als er een golf aan kwam.

Een van de kinderen vertelde dat ze het prachtig vond en dit nog nooit gezien had. Stel je voor je woont in een stad aan de zee, maar hebt nog nooit de zee echt gezien en al helemaal niet erin gezwommen. Dat is je toch bijna niet voor te stellen. Daarnaast proefde de meeste kinderen voor het eerst zoutwater en dat was een hele ervaring. Alle kinderen vonden het maar een rare smaak en niet echt lekker. Wat natuurlijk erg logisch is.

Na bijna een uur in het water gelegen te hebben en ik flink heen en weer gelopen te zijn en kinderen opgetild te hebben, was het tijd om ons af te spoelen. Ik had enkele kinderen meegenomen en onder de douche gezet. Een van de kinderen had ik opgetild maar hij zat helemaal onder het zand wat betekende dat ik vervolgens ook helemaal onder zat. Toen kwam de waterslang eraan te pas en werden we zo goed als het ging schoon gespoten. Later bleek dat ik nog compleet onder het zand zat, maar dat komt wel als ik onder de douche ben geweest.

Eenmaal terug bij onze plek, hebben we een groot deel van de kinderen drogen kleren aangetrokken en daarna kregen ze allemaal hun kerstpakketje en wat te drinken. Inmiddels was de tijd gevlogen en was het inmiddels al 1 uur, wat betekende dat de kinderen snel in de busjes geladen moesten worden om naar huis te gaan.

Nadat alle kinderen in de bussen geladen waren en ze vertrokken waren, was ik uitgeteld en plofte ik neer op een stenen rand. Ik ben kapot en mn armen voelde ik niet meer. Met name van alle het shouwen van de kinderen, want van tilliften of iets dergelijks hebben ze nog nooit gehoord.

Corrie vroeg ons nog mee om ergens wat te gaan drinken en eten, omdat we zo goed meegeholpen hadden. Dit sloegen we niet af en iets te eten ging er nog wel in na de vieze macdonalds.

Zo zaten we een kwartiertje later in de Wimpies samen met Corrie en haar 2 zonen. Haar zonen waren ook beide komen helpen en 2 schatten van jongens. We hebben flink met ze gelachen en ze vonden het parchtig om bij iedereen ijsklontjes in de t-shirts te gooien. Dus ik heb nog flink wat rondjes moeten rennen om ervoor te zorgen dat ze mij niet pakte. Maar ze waren me helaas 1x te snel af.

Na de prima lunch en een gesprek in Afrikaans, Nederlands en Engels zijn we weer in de auto gestapt om naar huis te gaan. Daar hebben we een heerlijke douche genomen en alles klaar gemaakt voor de opening van de bibliotheek en daarnaast alle cadeautjes voor de mensen die ons geholpen hebben.

Nu ga ik lekker eten. Smakelijk eten en baye dankie voor de leuke dag!!!!