Vanochtend moesten we bijdetijds op stage zijn aangezien we naar een disability bijeenkomst zouden gaan. Eerlijk gezegd had ik geen idee wat ik me erbij voor moest voorstellen, maar we zullen het wel zien. Dus hup de auto in en na een half uur rijden waren we, zoals wij dachten op onze bestemming, maar dat bleek anders uit te pakken. Want Elna (collega) vertelde dat we eerst bij een day care centre zouden gaan kijken voor the christmas party. Okeej, zeiden wij en we gingen mee naar binnen om te kijken wat voor kindjes er hier zaten. Pff, dat was weer een eye opening want het was een day care centre in een township en dat zag er allemaal weer niet denderend uit. Eerlijk gezegd zag het er heel slecht uit en zou ik er alles behalve willen werken. De kinderen hadden wel redelijk wat speelgoed om mee te spelen, dat viel me weer erg mee. Maar het gebouw zag er zeer slecht uit. Er hing bijna niks op de muren, daarnaast keek je tegen de betonnen muren aan en op het achterste stuk keek je tegen het houten dak aan. De rolstoelen waar de kinderen in zaten waren zeer slecht en waren hoognodig toe aan vervanging. Zo zielig om te zien.

Elna maakte een lijst van alle kinderen en daarbij de leeftijd. Deze lijst is om cadeautjes voor de kinderen te kopen en om de namen erop te zetten. Wat verder de bedoeling van de Christmasparty is weet ik niet aangezien er weinig over verteld wordt. Daarnaast had ik er naar gevraagd maar er werd niet echt op geantwoord.

Nu was het dan toch echt tijd om te vertrekken naar de disability bijeenkomst en na nog een kwartiertje rijden waren we op de plek van bestemming. Het bleek het parkeerterrein te zijn van een ziekenhuis midden in een township. Alles was al in volle gang en we vertrokken snel naar onze tafel om wat spullen neer te zetten. Ondertussen werd er muziek gedraaid en gedanst voor de toeschouwers, dat waren vele mensen met een problematiek en vaak in een rolstoel zittend.

Samen met Ingrid heb ik rond gelopen en gekeken. Op een gegeven moment moest ik naar de wc en iemand van de organisatie wees me de weg. We moesten een flink stuk door het ziekenhuis lopen en dit was overduidelijk geen particulier ziekenhuis. We liepen langs diverse wachtkamers waar vele mensen zaten te wachten. Zo was er een wachruimte waar, ik denk wel, 50 mensen zaten te wachten tot dat hun naam werd omgeroepen om hun medicatie op te halen. Een ruimte verder zaten een stuk of 10 mensen te wachten met verband om en allerlei andere kwaaltjes, waarschijnlijk ook totdat ze binnen geroepen zouden worden.
Op de muren hingen allerlei posters over aids, verzorgingsregels en nog veel meer. Het is apart om daar rond te lopen en dit mee te maken. Een hele ervaring en heel anders dan in een normaal ziekenhuis dat wij gewend zijn.

Tegen een uur of 12 was de bijeenkomst afgelopen en kregen we nog een lunch aangeboden, omdat we daar al die tijd hebben gestaan. De lunch was prima, maar zo strange. In Nederland ben je gewend dat je een broodje krijgt en eventueel wat salade of fruit. In Zuid-Afrika liggen er allerlei vetten dingen, zoals een soort sauzijenbroodjes, kip fingers, sandwiches, etc. Zo vreemd om dat te zien. Het smaakte wel, maar na een paar stukjes zat ik wel al helemaal vol.

Eenmaal terug op kantoor, na ruim een half uur terug gereden te hebben, zijn we nog even hard aan school gaan werken. Maar dat was van korte duur want al snel was de dag voorbij en zijn we snel in de auto gesprongen om naar huis te gaan, aangezien we vanavond weer de hort op gingen.

Bij Lindy op stage was er een kerststuk en ze had ons uitgenodigd om te komen kijken, wat ons leuk leek. Het begon alleen wel erg vroeg, dus na snel gegeten te hebben en ons klaar gemaakt te hebben. Vertrokken we om kwart voor 6 naar Lindy's stage. Gelukkig is deze om de hoek, dus niet veel later waren we er.

Het kerststuk begon natuurlijk een kwartier te laat, welkom in Zuid-Afrika, vervolgens deed eerst Dokter Watson, de directrice, een woordje waarna elk kind een award kreeg voor bepaalde skills die hij/zij verbeterd had dit jaar. Na ruim een uur verder te zijn werden alle childcare workers bedankt en er werd een woordje over hun gezegd. Daarna was het dan eindelijk tijd voor het kerststuk, waarvan wij dachten dat deze meteen zou beginnen. Het stuk begon met 2 liedjes die er gezongen werden, vervolgens kwam de engel Gabriel bij Josef en Maria op bezoek, jezus werd geborden, de schapen en herders kwamen op bezoek en na nog een liedje gezongen te hebben was het kerststuk voorbij. Het gehele stuk had hoogstens 10 minuten geduurd. Net toen ik in het stuk zat, werd er geklapt en kwamen alle kinderen op het podium. Dat was snel, dachten wij allen ....

Na nog gezamenlijk een liedje gezongen te hebben, was de hele avond voorbij en gingen alle kinderen terug naar hun huisjes om iets te eten en wij werden uitgenodigd om een hotdog te eten. Die we beleefd afsloegen, want heel lekker zagen ze er niet uit.

Lindy had voor ons kunnen regelen dat we in een van de huisjes waar de kinderen wonen mochten kijken. De huisjes zagen er van de buitenkant prima uit, maar de binnekant liet wat te wensen over. Het was oud en er waren veel slijtage plekken.
De meeste kinderen sliepen met 4 of 6en op een kamer en in totaal zaten er 18 kinderen in een huisje verdeeld over 5 kamers, met 2 badkamers en 1 woonkamer en keuken. Zo klein voor zoveel kinderen, verbazingwekkend.

Na dit verbazingwekkende kerststuk en rondleiding zijn we doorgereden naar een cafeetje waar Berend op moest treden. We waren wat te vroeg maar met een drankje kwamen we de tijd prima door. Tegen een uur of half 10 mocht Berend het podium op samen met een vrouw en ze zetten iets prachtigs neer. Berend speelde op de gitaar en de vrouw speelde ook gitaar en kon prachtig zingen. Fantastisch om daar rustig met een drankje naar te luisteren.

Om 11 uur was iedereen moe en heb ik ze allemaal netjes, veilig en braaf naar huis gebracht. Niet veel later was het stil in huis en lag iedereen in bed.