Heen en weer gereis van de ene naar de andere plaats. Van supervisie, naar het township Missionvale, naar de girls van Be more, hup de auto in en onderweg naar Knysna waar we het gehele weekend zouden blijven.

Het begon vanochtend met op tijd op staan om me klaar te maken voor supervisie. Voordat ik ging moest ik alle verslagen van de andere nog lezen en mijn mails doornemen die ik nog gehad de afgelopen dagen. Daar was ik door alle drukte nog niet aan toe gekomen.

Vanaf vandaag zouden we voor de overige 3 supervisielessen een andere supervisor krijgen, omdat Ellen door zeer vervelende omstandigheden terug naar Nederland moest. Gelukkig zien we haar nog wel voordat we terug gaan naar Nederland, maar wel in het nieuwe jaar. Zelf was ik wel een beetje zenuwachtig maar met name zeer nieuwsgierig naar onze nieuwe supervisor. Het is een man en hij heet Harold. Verder wisten we erg weinig over hem, behalve dat hij al jaren in de zorg werkt.

Eenmaal bij het huis aangekomen en binnen waren, was het een enorme rommel in het huis. We liepen door het gehele huis naar een ruimte achterin waar 3 stoelen stonden en we op neer ploften. Vervolgens kregen we een kopje thee en kwam Harold tegen over ons zitten en zij vertel maar... Wij keken elkaar aan en wisten niet goed wat hij bedoelde. Maar hij wilde graag wat over ons weten, dus hebben we in het kort verteld wie we zijn en waarom we in Afrika verblijven. Zelf had ik dat snel verteld en hierna kwamen we toe aan onze werkinbreng. Na lang zoeken had hij deze nog steeds niet gevonden, dus moesten we er zelf maar even over vertellen. Al kon hij bij mij niet echt herinneren waar het overging en had ik het idee dat hij hem niet gelezen had. Maar goed volgende keer beter.

De rest van de supervisieles was kort en eerlijk gezegd vond ik hem niet zo denderend. Bij de vorige lessen van Ellen had ik echt het idee dat ik tot nieuwe inzichten was gekomen en er iets ven geleerd had, maar dat had ik bij deze supervisieles, helaas, niet. Maar wie weet volgende keer beter.

Na deze vernieuwende ontmoeting zijn we snel naar huis gereden om een boterham te eten en daarna weer hup de auto in te springen om naar Missionval te gaan. Maar echt snel waren we niet, aangezien het vandaag enorm warm was. Heerlijk! Het is soms erg raar om te horen dat het in Nederland zo koud is, terwijl hier de zon volop schijnt. Daarnaast kan ik ook niet geloven dat het al november is. In mijn systeem klopt dat niet met de temperatuur die het werkelijk in november hoort te zijn.

In het huis gaan er minimaal 1x per dag iemand naar de brievenbus om te kijken of er post is en zo af en toe is dit zelfs 2x per dag. Vandaag was ik degene die een sprintje trok naar de brievenbus en ik had geluk ..... Er lagen 2 briefjes van het postkantoor voor mij.... Deze briefjes beteken pakketjes. Ik was helemaal door het dolle heen en wilde maar al te graag naar het postkantoor, maar we konden er helaas pas na Missionvale heen. Dus snel de auto in en we vertrokken naar Missionvale.

Vandaag zou Lauren mee naar Missionvale gaan om te kijken wat we daar doen. Ze was dit keer op tijd, wat voor ons een hele verrassing was. Niet veel later waren we in Missionvale en kwamen de kinderen al op ons af om te spelen. We hadden van afgelopen week nog bellenblaas over en dat vinden de kinderen hier helemaal geweldig, dus een tijd lang heb ik dat met de kinderen gedaan.

Lauren was intussen allerlei dansjes en liedjes met de kinderen aan het zingen en doen. Het makkelijke voor haar is dat ze ook Afrikaans spreekt en dat doen een groot deel van deze kinderen ook. Dus ze kan op een goede manier met de kinderen communiceren, wat voor ons een stuk moeilijker is. Zo moesten wij op een gegeven moment ook meedoen met de dansjes en dat ging me nog redelijk af ook. Het is leuk om op deze manier met de kinderen bezig te zijn.

Tegen een uur of half 4 was het tijd om de kinderen een botherham te geven en daarna gingen ze naar huis. Wij moesten dit keer helpen met het uitdelen van de botherhammen en ervoor zorgen dat de kinderen ook werkelijk naar huis vertrokken. De kinderen werden in rijen gezet en de allerkleinste kregen als eerste eten en drinken, waarna ze rustig wegliepen. Ondertussen kwamen er nog enkele moeders met kindertjes op hun rug aangelopen en vroegen aan mij om eten. Ik wees ze door naar de kokkin van de school, want ik had geen idee hoe dat precies werkte hier. De moeders kregen geen eten en waarom werd me niet helemaal duidelijk, maar boos dat ze werden. Ze hadden een kindje op hun rug en wilde daar eten voor, dat werd me in ieder geval duidelijk uit de gebaren die ze maakten. Op dat moment vond ik het wel een beetje eng, maar niet veel later kalmeerde de moeders een beetje en vertrokken ze gelukkig.

Op zulke momenten merk je dat er wel degelijk wordt gevochten om eten. Mensen doen er hier alles aan om ook maar het kleinste beetje eten te bemachtigen. Voorheen was het me ook al wel duidelijk dat mensen de grootste moeite moesten doen om aan eten te komen, maar nu zie je pas hoe schrijnend het werkelijk is.

Lauren vertelde ook dat ze op keek van de ruzies die er waren om aan eten te komen. Ze had dat zelf ook nog nooit zo gezien en meegemaakt.

Op de terugweg van Missionvale naar huis zijn we langs het postkantoor gereden, want ik was wel erg nieuwsgierig naar mijn pakketjes. Eenmaal bij het postkantoor moest ik een tijdje wachten voordat ze terug kwamen met mijn pakketjes. Het waren er 2 en beide van een kilo of 2. Maar al te graag wilde ik de pakketjes open maken, maar Ingrid was me aan het pesten en zorgde ervoor dat ik de pakketjes pas thuis open kon maken.

Eenmaal binnen in het huis rende ik naar de bank om mijn pakketjes open te maken en daar zat veel in. De pakketjes kwamen van Hanny en als eerste vond ik het kaartje. Enorm lief

Hanny had een pakketje voor mij gemaakt met daarin 2 pakken hagelslag (mijn dag kan niet meer stuk), enkele zakken drop, een zak lange jannen, een doos met koekjes en (waarom ik gevraagd had) 5 doosjes speculaaskruiden. Pepernoten zullen we maken en eten ...!!
Ook had ze een pakketje gemaakt voor de kinderen waarmee ik werk met allerlei prachtige spulletjes, zoals vouwblaadjes, gekleurd papier, enorm veel stickers, een spelletje, kleurpotloden, krasblokken en een kleurboek.

Na het uitpakken van de cadeautjes stond ik helemaal te stuiteren en ik vond het fantastisch. Dus meteen even een smsje naar Hanny en Kees gestuurd om ze uitgebreid te bedanken. Daarna moest ik snel mijn tas gaan pakken en de laatste dingen in mijn kamer opruimen, omdat we om 5 uur bij de girls van Be more moesten zijn omdat we zouden vertrekken voor een weekendje naar Knysna. Degene die het nog hebben onthouden, daar ben ik inderdaad al eerder geweest op onze reis onderweg naar Kaapstad. We hebben toen in Knysna geluncht in de prachtige haven. Dit keer zouden we er 2 dagen overnachten en het stadje en de omgeving wat beter bekijken.

Iets na 5 uur kwamen we aanrijden bij het huis van de girls en iedereen (Jeroen, Jeroen, Mieke, Diane en Sanne) stond al buiten te wachten en de auto in te laden. Dus snel hebben we de rest van de spullen ingeladen en zijn we aangereden. Het zou een uur of 3 rijden zijn en inderdaad tegen een uur of half 9 waren we in Knysna.

Het hostel waar we verbleven zou op een prachtige plaats liggen, maar helaas konden we er door de zwarte avond weinig van zien. Morgen een nieuwe kans om te kijken wat het uitzicht is. De binnekomst van het hostel zag er prima uit. Het was een gezellig ruimte met een bar, diverse banken en een open haard.

Daarna werden we naar onze kamer gebracht, maar dat zag er niet zo heel denderend uit. Het was een redelijke ruimte vol met stapelbedden. Verder was er totaal geen aankleding. Je keek tegen het dak aan en de muren waren van stenen. Een deel van de muren waren van houten planken, waar de volgende ochtend de zon heerlijk doorheen scheen in je ogen.

Doordat we zo'n lange tijd aan een stuk hadden gereden, hadden we nog geen tijd gehad om te eten. Dus werd de braai aangestoken en er flink wat vlees opgelegd om daarna heerlijk in de buitenlucht op te eten. Na een flinke tijd gekletst te hebben, vond ik het tijd om naar bed te gaan, aangezien het een vermoeiende dag en week geweest was.

Een tijdje heb ik heerlijk in mijn eentje in bed gelegen en nagedacht over alles wat ik al meegemaakt en gedaan heb. Het is een fantastische & heerlijke tijd!!! Ik geniet van het leven hier.