De afgelopen 2 dagen waren weer zeer interessant en vol nieuwe ervaringen. Dinsdag in de ochtend hebben we de Ukhetho clienten gesproken. Afgelopen week hebben we een presentatie voor ze gegeven en die wilde we deze week bespreken. Daarnaast wordt het tijd dat we gaan beginnen met het opstarten van het programma en het maken van de goals waar ze aan willen werken.

We spraken een van de meisjes en zij is erg slim, maar zit helaas pas 3 jaar op school terwijl ze al 15 jaar is. Maar we vroegen haar, tegen het einde van de sessie, of ze nog wat te vertellen had en dat had ze. Ze woont bij haar oma en hebben niet zoveel geld, ofwel financiele problemen. Nu was ze aan het twijffelen of ze door moest gaan met school of moest stoppen om geld te verdienen. Want ze wilde graag meer geld hebben om van te leven. Daarnaast vroeg ze of wij een oplossing hadden om meer geld te krijgen voor haar. Oei, wat moet je daar nu op antwoorden, dacht ik. Dit heb ik ook naar haar benoemd, dat ik het moeilijk vond om hier ene oplossing voor te vinden. Maar ik heb haar wel verzekerd dat ze absoluut niet met school moet stoppen. Ze is zo slim en is het zeer belangrijk dat ze door gaat met school. Dat vond ze zelf ook.

Ik heb uiteindelijk tegen haar gezegd dat ik erover na zou denken en kijken wat ik kan doen. Wat ik nu wil gaan doen is haar een brief laten schrijven (typen), ze kan door haar handicap heel moeilijk praten en schrijven, over haar gevoelens, waar ze tegen aanloopt en wat ze graag wil. Dit wil ik haar volgende week laten doen.

Later bedachten Ingrid en ik dat we het leuk zouden vinden om met alle klassen, wel een voor een, de gaan schilderen. We halen dan grote A2 vellen waarop enkele kinderen tegelijkertijd kunnen schilderen en daarom heen maken we een mooie lijst, zodat ze vervolgens in de klas kunnen hangen. Want de klassen zien er zo kaal uit en de muren hebben geen leuke kleur of iets maar het zijn gewoon stenen muren.

We hadden ons idee aan Corrie verteld en ze vond het prachtig, maar we moesten het wel eerst met de prinicpel over hebben. Geen probleem dus niet veel later liepen we naar zijn kantoor. Maar we moesten even wachten, dus we zaten bij zijn seceratesse op de bank te wachten, tot dat we binnen geroepen zouden worden. NIet veel later mochten we naar binnen en wilde we ons verhaal doen. Maar we moesten gaan zitten en de principel vertelde dat er een social worker was gekomen en we daar eerst mee moesten praten. Okeej, dachten wij en waarover dan.

We moesten onze verhalen en ervaringen vertellen over de huisbezoeken van enkele weken geleden. Hoe was de situatie, wat was er aan de hand en etc. Vervolgens werd er flink gediscussierd, maar de social worker zou het problemen oppakken en eraan gaan werken. Dit met name ook omdat wij over 6 weken weg zijn op deze scholen. Vreemd omdat zo te moeten zeggen, dat je straks weg bent. Zelf ben ik erg benieuwd wat de social worker gaat doen en of ze dingen kan verbeteren.

Na deze vergadering van een uur gehad te hebben, mochten we uiteindelijk ons verhaal vertellen en hij vond het allemaal prachtig dat we dat gingen doen. Meteen ging hij met ons op zoek naar een ruimte en na er enkele gezien te hebben, hadden we er eindelijk eentje gevonden die groot genoeg is om te gebruiken. De school is enorm groot, maar alles ziet er enorm vervallen en slecht uit. Echt jammer omdat te zien.

Tijdens onze zoektocht naar een goede plek, vertelde de prinicepal dat hij zo graag goede boeken voor deze kinderen wilde, om ze te leren lezen in zowel engels en Xhoza. Dat is toevallig zeiden wij, want we hebben net een hele stapel boeken gekocht. Echt waar zie hij ... Maar ... Hij was er helemaal stil van en het het niet verwacht. We beloofde hem dat we de boeken morgen mee zouden nemen.

Na de flinke zoektocht liepen we terug naar het kantoor waar we altijd zitten en toen kwam er een jongetje op me af gerend en gaf me een knuffel. Dit was een van de jongens waar we enkele weken geleden in de klas waren geweest om liedjes te zingen. We moesten en zouden mee komen om te gaan zingen. Okeej, zeiden wij, maar wel voor even want we moesten eigenlijk nog wat andere dingen ook doen.

Dus ik werd aan mijn hand meegetrokken naar de klas en alle kinderen werden helemaal wild toen ze ons zagen. Ze gingen meteen in een kring zitten en ik kreeg ze bijna niet stil. Uiteindelijk ben ik gaan zingen met de bewegingen erbij en toen deden alle kinderen mee en werden ze een stuk rustiger. Na een minuut of 20 gezongen te hebben, was het (helaas) weer tijd om te vertrekken, maar de kinderen vonden het geweldig en we moesten terug komen.

Na vele keren gezwaaid te hebben en bye gezegd te hebben vertrokken we weer naar het kantoor om dit keer echt te vertrekken. Op kantoor van de CPA hebben we nog wat dingetjes gedaan en toen was de dag alweer om.

Vandaag was het ook een erg leuke dag. Vanochtend zijn we naar de Lonwabo school gegaan met een flinke bepakking, aangezien we alle spullen mee hadden genomen om te laten zien aan de principal. Deze was helemaal in de wolken toen hij het zag. Hij vond het zo geweldig en zou in de klassen voor gaan lezen. Zo lief om te zien, want je ziet echt dat de prinicpal alle moeite doet voor de leerlingen en ze zo graag dingen wil leren. Prachtig!!

Daarnaast zou hij de sleutel hebben voor de ruimte waar we graag in wilde zitten vandaag, maar die kon hij niet vinden. Dus moesten we eerst op zoek naar een andere ruimte. Gelukkig hadden ze een nog betere ruimte, waar al tafels en stoelen stonden. Prima vonden wij de ruimte. Je zag de principel een zucht van verlichting slaken.

Nu was het tijd voor ons om de kinderen met social problems te zien. 2 weken geleden hadden we ze voor het laatst gezien en toen was alles een stuk verbeterd sinds we op huisbezoek waren geweest. Dus we wilde nu graag weten hoe het was. De eerste jongen, daarvan waren de ouders niet thuis geweest en het ging wel beter, maar hij wilde graag dat we met zijn vader zouden praten. Dat wilde wij ook maar de vader zou al 2 weken naar school komen, maar we hadden hem nog steeds niet gezien. Maar hij beloofde dat zijn vader volgende week dinsdag zou komen. Ik ben benieuwd dacht ik in mezelf.

Bij de volgende jongen was alles verbeterd en hij was tevreden voor nu. We zien hem over 3 weken nog een keer voordat we vertrekken. De laatste jongen die gaf de indruk dat de situatie niet echt verbeterd was, want dat zij hij in eerste instantie ook, maar niet veel later vertelde hij dat alles goed was. Ik vind het moeilijk om te peilen wat nu het goede antwoord is en hoe het thuis nu zo is. Maar voor nu laten we het zo en we zullen over een paar weken wel verder zien. Misschien kan de social worker hem verder helpen.

Na deze kinderen gesproken te hebben zouden we gaan schilderen met de eerste klas. Natuurlijk duurde het even voordat we de sleutel hadden van de ruimte, maar niet veel later konden we alles klaar gaan zetten en was het tijd om te beginnen. We begonnen met GRade R en dat zijn de kleinste kinderen. Heerlijk om daar mee te werken, maar met name ook omdat deze juffrouw (al heeft ze geen diploma en is ze niet opgeleid) geweldig is. Ze heeft het beste voor met de kinderen en doen enorm veel met ze. Prachtig om dat te zien :)

De kinderen vonden het schilderen enorm leuk en waren enthousiast bezig. De juffrouw vond het geweldig dat de schilderingen in het lokaal opgehangen zouden worden. Maar dit duurde nog wel een week vertelde ik haar, want ze moesten eerst drogen. Nadat de kinderen klaar waren met schilderen kregen ze allemaal een stikker op hun voorhoofd omdat ze zo goed gewerkt hadden.

Hierna was het de beurt aan de tweede en laatste groep voor vandaag, want meer tijd hadden we helaas niet. Aangezien de kinderen hier al om half 2 naar huis gaan. Dit was GRade 2 en zij waren al een stukje ouder en schilderde ook al echt meer dingen en met name preciezer. Al zag je wel een duidelijk verschil tussen diverse kinderen. Een kindje schildere grof een poppetje terwijl de andere heel fijn bezig was met het schilderen van een auto. Mooi om te zien.

Deze kinderen waren ook dol enthousiast en helemaal toen ik mijn fotocamera tevoorschijn haalde en foto's aan het maken was. Ze wilde er allemaal op en daarna de foto's zien. De kinderen hier kennen helemaal geen fototoestel en vinden het enorm raar als ze zichzelf terug zien. Zo mooi om te zien en ik krijg er een hoop leuke kiekjes bij :)

Na deze 2 klassen te hebben alten geschilderd hebben we alles opgeruimd en was het tijd om naar kantoor terug te gaan. Aangezien we allebei omvielen van de honger en het inmiddels al half 2 was. We hebben nog even met Corrie zitten praten en ze vind het prachtig wat we allemaal doen met de kinderen.

Na weer veel gezwaaid te hebben zijn we in de auto gestapt en naar kantoor gereden. Daar zit ik nu nog en over 2 minuten ben ik klaar met werken. Dus ik ga snel nog even wat dingetjes afmaken en daarna naar huis. Waar we overheerlijke lasanga gaan eten en vanavond naar de film gaan. Fijne avond en bai dankie voor het lezen!!