Vandaag was het weer tijd om naar de Lonwabo school te gaan. We zouden de 2 kinderen van de counceling spreken, maar dit vond ik deze keer erg moeilijk. Het blijft lastig om in contact te komen met de leerlingen, aangezien de taalbarrière blijft. Daarnaast merk ik dat ik met enkele andere persoonlijke problemen en leerdoelen blijf worstelen. Maar we zijn in Zuid-Afrika om stage te lopen en om te leren, dus kom maar op.

Tegen half 12 waren we thuis want we hadden beloofd om Dirk naar het vliegveld te brengen. Dus braaf en op tijd stonden we voor de deur. Alleen was Dirk nog niet helemaal klaar. Ineens zie je dan een hele kant van hem. Hij was zenuwachtig en had verteld dat hij graag nog een tijdje hier was gebleven, maar helaas komt er aan alles een einde.
Om half 1 zijn we dan toch aangereden naar het vliegveld waar we een kwartiertje later waren. Het vliegveld is niet heel groot, maar we hadden toch de grootste moeite om een parkeerplaats je vinden. Het was enorm druk, maar na 10 minuten stond de auto op een mooi plaatsje.

Mijn idee was om Dirk op het vliegveld af te zetten en daarna door te rijden naar stage, maar dat liep toch iets anders. Aangezien Dirk graag nog even wat wilde drinken. Prima, dachten wij, want het is ook zo sneu om hem daar zo af te zetten. Gelukkig ging alles goed met zijn bagage, al was deze wel flink wat te zwaar (3 kilo) maar ze deden er niet moeilijk om. Dat valt dan weer mee.
We zijn toen neergeploft in een klein cafeetje waar we wat gedronken hebben, al hadden we niet veel tijd en al snel was het tijd om richting de gate te gaan. Intussen zag je Dirk met de minuut zenuwachtiger worden. Het is ook raar om iemand af te zetten op het vliegveld terwijl jij hier nog een flinke tijd blijft. Hij is over 2 dagen weer in Nederland, maar jij niet ... Een vreemde gewaar wording.
Dan is het toch tijd om afscheid te nemen en na een knuffel, 3 zoeken op de wangen en de laatste woorden gezegd te hebben zijn we aangelopen en hebben we Dirk op het vliegveld achter gelaten. Heb een fijne reis en doe voorzichtig. Wel vroeg hij nog even of we hem gingen missen, natuurlijk zeiden wij vanavond bij het avondeten al.

In de auto hebben Ingrid en ik nog een tijdje zitten kletsen en met name over het afscheid. Zo vreemd om iemand al af te zetten. Hij is hier al langer, maar hij hoort er gewoon bij en straks komen we thuis en dan is hij niet meer in het huis aanwezig. Het blijft raar als er mensen weggaan, maar dat zal helaas nog wel vaker gebeuren.

Na nog een paar uur op stage gewerkt te hebben zijn we richting huis gegaan. Waar we nog een kaartje vonden die Dirk achter gelaten had. Erg lief en leuk om nog een kaartje te lezen.