En het is weer tijd voor stage ... Vandaag zijn we naar de Lonwabo school gegaan om diverse kinderen te spreken. In eerste instantie wilde we de kinderen met de social problems spreken, omdat we daar vorige week op huisbezoek zijn geweest maar daarover nog niet met ze heb kunnen praten. Dus we hebben ze een voor een binnen geroepen en gepraat over hoe ze het vonden dat we er vorige week waren en of de ouders er nog iets over gezegd hadden.

De eerste jongen vertelde over dat het hij de afgelopen dagen niet zoveel thuis was geweest maar dat het nu al een stuk beter ging. Hij kreeg geld van zijn ouders om eten te kopen. Zijn moeder had er verder niet veel meer over gezegd, maar alleen maar dat hij een grote mond had.
Ingrid en ik keken elkaar aan ... Is het nu al opgelost. We zijn alleen maar langs geweest en de kinderen krijgen nu al geld om eten te kopen. De jongen was erg blij dat hij nu geld kreeg. We hebben wel met hem afgesproken dat we hem over 2 weken weer zien, want we waren er niet echt heel zeker van dat het nu voor lange tijd is opgelost.

Al snel spraken we de volgende jongen en ook daar was het beter, want ook hij kreeg geld. Zijn zus was niet heel blij geweest dat we langs gekomen waren maar zij gaf hem nu wel geld. Hij kreeg ook een lunch mee naar school. Dus ook bij hem was het beter, maar ook met hem hebben we afgesproken dat we hem over 2 weken weer zouden zien.

Vervolgens was het de beurt aan de laatste jongen. Zijn ouders waren niet thuis geweest dus we hebben niet met ze kunnen praten, maar daar had hij zelf wel een oplossing voor. Zijn vader was van het weekend thuis geweest, maar er kwam een vrouw om geld vragen. Ze zou dan alcohol voor hem kopen. De jongen zei tegen zijn vader dat hij geld wilde, want hij had honger. Als hij hem geen geld gaf dan zou hij op school naar de social workers gaan en het vertellen. Vervolgens gaf zijn vader hem geld en kon hij eten kopen.
Hij vertelde dat zijn ouders morgen langs zouden komen om te praten. Ik ben erg benieuwd of ze ook echt komen.

We hebben dus echt iets veranderd, maar ik ben wel erg benieuwd voor hoe lang. Blijkbaar maken we soms ook indruk, aangezien een van de jongens met ons dreigden en het had nog effect ook.

Eenmaal thuis was dit de laatste avond van Dirk en zouden we gaan braaien. Het is raar om te bedenken dat er alweer iemand terug gaat naar Nederland, wel is Dirk hier al 4 maanden, maar het is gewoon raar. We hebben een heerlijke avond gehad, lekker gegeten en veel maffe foto's gemaakt. Maar helaas kwam er ook een eind aan en ging iedereen tegen 12 uur toch maar naar bed. De volgende dag zouden Ingrid en ik Dirk naar het vliegveld brengen.