Gister hadden we afgesproken dat we vandaag zouden gaan water tuben. Dit betekend dat je een wetsuit aankrijgt en een helm op. Vervolgens spring je in een rivier en krijg je een grote opblaasband onder je kont waarmee je over de rivier vaart. De rivier heeft poelen, maar tussen deze poelen zitten er stroomversnellingen. Het is de bedoeling dat je in je band blijft zitten, wat nog een hele opgave is en je ondertussen met je handel peddelt. Zo gezegd en verteld, maar de uitvoering was nog niet zo makkelijk.

Om 8 uur moesten we klaar staan en zijn we naar het kantoor gereden, waar we ons om konden kleden. Voor het eerst in mijn leven heb ik en wetsuite aangehad en dat was nog wat geworstel voordat ik deze aan had. Vervolgens kregen we ieder een zwemvest en een helmpje op en deze werden even flink aangesnoerd, want je moest deze in de rivier niet kwijt raken.

Na de omkleedpartij werden we in de open achterbak van een jeep gezet. Nu weten wij ook hoe het voelt om daar achterin te zitten. Vaak zie je mensen wel rijden met in de achterbak mensen zitten, maar het gevoel is toch anders. Een hele ervaring om dat mee te maken. Na 15 minuten rijden waren we bij onze plek van bestemming en werden de banden (tubes) opgeblazen. Gelukkig hoefden we dat niet zelf met onze mond te doen. Na een fototje gemaakt te hebben was het tijd om af te dalen door het bos naar de rivier. Eenmaal aangekomen bij de rivier kregen we een briefing met daarin wat we wel en niet mochten en moesten doen.

Daarna moesten we met band en al in het water springen. De band moesten we aan de zijkant vast houden en achter je rug houden en vervolgens moest je in het water springen. Natuurlijk ging dit meteen fout bij mij. Ik sprong er meteen langs en ben toen vanuit het water er maar ingeklommen, want om nog een keer proberen te springen leek me niet zo'n goed idee.

We begonnen in een poeltje en kwamen al snel in de eerste stroomversnelling en dat ging toch iets sneller dan je had gedacht. Maar het was wel enorm gaaf. Je wordt van de ene naar de andere kant geduwd door de stroming en probeert ondertussen de rosten nog te ontwijken, maar zo af en toe knal je er met de band tegenaan, en ga je ineens achteruit verder. Want soms wel erg lastig is, dus dan maar snel opdraaien en verder peddelen en proberen een beetje recht te blijven.

Na door enkele poeltjes gepeddeld te hebben, wat overigens goed voor je buikspieren is omdat je jezelf een stuk omhoog moet houden en daarnaast je er sterke armen van krijgt, en nog enkele stroomversnellingen gehad te hebben. Viel ik er dan toch nog een keertje uit. Maar zo kwamen we terecht bij onze eerste waterval waar we vanaf gingen met band en al. Dat was best eng maar ook wel erg gaaf. Je gaat dan ineens een flink stuk omlaag met een enorme hoeveelheid water.

Onderweg hebben we veel gelachen, want dan lag de ene uit de band en dan de andere. Ook vonden onze 2 begeleiders/gidsen het erg leuk om af en toe ineens op andersmans band te gaan hangen waardoor je achterover eruit viel. Dan moest je veel moeite doen om er weer in te klimmen.

Bij de 2e waterval viel ik heel mooi achterover uit mijn band en met alle macht bleef ik mijn band vast houden en kwam zo terecht bij de rest van de groep. Vervolgens moest ik mijn band weer inklimmen, maar de poel was nogal diep waardoor ik mezelf niet af kon zetten en vanuit mijn armen me omhoog aan mijn band moest trekken. Dat ging toch niet helemaal zo goed als gepland, want tot 3x toe viel ik er weer uit of klapte de band om. Inmiddels was ik ook erg moe en had ik minder kracht in mijn armen van het vele peddelen. Maar het was zeer grappig en iedereen lachte dan ook flink en ik deed met volle borst mee. Uiteindelijk bij de 4e poging zat ik er weer in en konden we verder.

Bij een van de stroomversnellingen haakten we onze voeten bij onze voorganger onder de armen en gingen we in een treintje verder. Dit was flink lachen, want omdat niet iedereen peddelde ging op een gegeven moment het treintje scheef. In plaats van recht vooruit lagen we dwars en omdat ik in het midden zat en mijn voorganger met alle macht mijn voeten vast hield, viel ik uit mijn bootje. Na veel gelach heb ik mijn bootje weer terug gekregen en ben ik er weer in geklommen.

Het was een prachtige tocht en ik heb veel mooie natuur en rosten gezien :) Echt leuk om het een keertje vanuit de rivier te bekijken. Na een tocht van ongeveer 4 uur waren we dan bij ons eindpunt en mochten we uit onze bootjes. Dat kosten nog wat moeite en na nog een flink stuk omhoog geklommen te zijn mochten we neerploffen en waren we allemaal kapot.

Inmiddels waren we wel toe aan een douche en een beetje warmte, want de rivier was nogal koud. Na een half uurtje waren we bij het hostel en zijn we allemaal snel en omstebeurt onder de douche gesprongen. Na een lekker warme trui aangetrokken te hebben, kregen we een cd met foto's van een van de gidsen.

We waren allemaal erg moe en we vonden het tijd om naar huis te rijden, inmiddels was het ook al 3 uur. Dus na een korte stop bij een soort friettent om snel wat te eten, aangezien iedereen uitgehongerd was en we niks meer gegeten hadden sinds half 8, zijn we doorgereden naar huis. Tegen half 6 waren we thuis en zijn we op de bank geploft om de foto's te bekijken. De gidsen hadden goed hun best gedaan, want ze hadden 400 foto's gemaakt. De foto's zijn enorm gaaf en we staan er allemaal prachtig op. Erg leuk om te zien :)

De avond hebben we verder niet zoveel meer gedaan. Onze spullen opgeruimd en lekker op de bank gehangen. Want het was toch wel een vermoeiende dag :)