Vandaag was het weer tijd om terug te gaan naar de Lonwabo school. We zouden de kinderen van vorige week weer spreken en 2 nieuwe kinderen. De eerste client die we spraken was voor de councelling. Het lastig is dat de kinderen op deze school weinig tot geen engels spreken, maar alleen maar Xhosa. Dat maakt het communiceren erg ingewikkeld, want er moet constant een tolk bij zitten om alles te vertalen.

De eerste client had niet zo'n zin om te praten en vertelde dus zo goed als niks. We wilden een spiderweb maken, maar hij begreep niet wat dat was en kon het ook niet maken. Na een kwartiertje heb ik hem maar terug gebracht want hij vertelde helemaal niks. Het voelde niet erg statisfied (tevreden) en ik had het idee alsof ik niks met hem had bereikt.

De volgende client vertelde een stuk meer en was een stuk gewilliger om een spiderweb met ons te maken. Het leek alsof ze het nog leuk vond ook. We kwamen niet veel meer over haar te weten, omdat ze nog weing verteld en daarnaast zitten we in een ruimte waar constant andere mensen doorheen lopen en bezig zijn. Dus we hebben niet zoveel rust en om er een persoonlijk gesprek te voeren. Maar we doen het maar met wat we hebben.

De volgende 2 clienten waren nieuw en we zijn met hun bezig binnen het Ukhetho project. Ze spraken beide wel wat engels en we konden de intake formulieren redelijk goed invullen. Maar het communiceren blijft erg lastig.

Nadat we alle kinderen gesproken hadden vroeg de occupational therapist of we nog tijd hadden om naar een klas te gaan want er waren deze week maar erg weinig leraren op school en ze hoopten dat we iets in de klas konden doen, want de kinderen verveelde zich. Dus we ging naar grade 1 en 3. Zij zaten met z'n allen in een klas en de tijdelijke docent die daar was zat rustig haar papieren door te kijken en niks met de kinderen te doen. De kinderen zaten een beetje in de klas en deden verder niks.

We hadden in het begin geen idee wat we moesten doen, want de ideeen die we hadden waren te moeilijk om met de kinderen uit te voeren. Dus zijn we in eerste instantie maar liedjes gaan zingen en dat vonden ze helemaal geweldig. Ze deden de bewegingen vol overgave mee en probeerde ook mee te zingen. We zongen met name Nederlandse liedjes. We moesten de liedjes maar blijven zingen.

Hierna hebben we ik zie ik zie wat jij niet ziet gedaan en dat kenden ze ook. Dus ze vonden het erg leuk om te doen en werden steeds enthousiaster. Als laatste spel hebben we dieren uitgebeeld. Ze moesten geluiden van dieren maken en de rest moest ze raden. Dat bracht veel gelach teweeg en soms had ik het idee alsof ze ons uitlachten, maar dat zullen wij nooit weten, aangezien ze allemaal xhosa spreken.

Er was een jongetje dat zowel aan de armen als benen spastisch was en in een rolstoel zat, maar hij is enorm slim. Hij spreekt zowel engels als xhosa en als we iets uitlegte, dan legde hij het aan de rest van de klas in xhoas uit. Hij kon de bewegingen van de liedjes ook niet meedoen maar zingen kon hij wel. Hij was zo enthousiast en dat is erg leuk om te zien.

Na nog enkele liedjes gezongen te hebben zijn we weer terug gegaan, want het werd tijd om naar kantoor te gaan om daar nog enkele dingen af te ronden en voor te bereiden voor morgen.

Na een half uurtje rijden waren we op kantoor en hebben we daar nog flink doorgewerkt en verslagen gemaakt. Toen werd het tijd om naar huis te gaan en daar zit ik nu nog. Heerlijk rustig achter mijn laptop wat dingetjes bij te werken.