Vandaag was het de laatste keer dat we bij de Merryvale stage zouden lopen. Dit omdat we het erg druk hebben op stage en we het beide niet zo heel leuk vinden. Dus we zijn er 2 uurtjes geweest en daarna moesten we weer naar kantoor voor een afpsraak. Deze 2 uren waren wel erg leuk en ik nog veel leukde dingen met de kinderen kunnen doen. Ze vonden het erg jammer dat wij niet meer zouden komen.

Eenmaal aangekomen op kantoor zijn we achter de computer gekropen, maar ik had helemaal geen concentratie. Dit omdat Ingrid en ik om 12 uur ons orientatigesprek met Lauren en een docent van school zouden hebben. Ik had nooit verwacht dat ik daar zenuwachtig voor zou zijn, maar ik was het toch meer dan ik had verwacht.

We hadden met Lauren om 10 uur afgesproken, maar helaas houden Zuid-Afrikanen zich 9 van de 10 keer niet aan hun afspraken, dus was ze er pas om kwart over 11. Terwijl we nog wat dingen moesten bespreken, maar dit hebben we nog snel gedaan. We kregen 's ochtends ook nog een mail van onze docent met daarin dat hij zenuwachtig begon te worden omdat hij nog geen telefoonnummer had gehad. Deze zouden Lauren ons vrijdag mailen maar dat was ze vergeten. Gelukkig kregen we na een smsje gestuurd te hebben het telefoonnummer en konden we onze docent ook mailen met het telefoonnummer.

Om iets na 12 uur belde hij. Het duurde even voordat alles geinstalleerd was en hij goed te horen was op de speaker, ondanks dat moesten we toch enorm hard praten anders hoorde hij ons niet. Na een uur met ons gezamenlijk en Lauren gesproken te hebben, moest Lauren weg en wilde hij ons een voor een spreken. Als eerste was ik aan de beurt en pas na driekwartier praten waren we klaar. Het was een heftig en moeilijk gesprek. Met name omdat onze docent flink doorblijft vragen en tot het diepste doorgaat. Eerst vond ik dat niet zo fijn, maar ik leer er enorm veel van maar het kost wel wat moeite.

Eenmaal na het telefoongesprek had ik weinig zin om nog aan stage te werken. Want het gesprek had toch flink wat impact gehad, meer dan ik had verwacht. Wel heb ik veel aan het gesprek gehad en kan ik nu verder met de leerdoelen die ik had. Ik heb weer nieuwe aanknopingpunten.

Eenmaal thuis gekomen heb ik een flinke tijd op mijn kamer doorgebracht en merkte ik dat ik de mensen in Nederland toch wel erg mis. Op sommige momenten komt dat ineens naar boven. Maar na een flink gesprek gehad te hebben met Ingrid en Marjella voelde ik me al een stuk beter.

Hierna hebben we nog een flink stuk hard gelopen en dat lucht altijd op. Het waaide wel enorm hard, zo hard dat we soms niet eens meer vooruit kwamen. Maar dat maakt de uitdaging nog groter.

's Avonds hebben we nog een filmpje gekeken en lekker vroeg mijn bed ingedoken.