Vera in Zuid-Afrika

Voor een nachtje in het klooster

Vanochtend hebben we omstebeurt gedoucht terwijl er iemand anders voor de deur stond stond. Er waren namelijk helemaal geen haakjes waar je je kleren aan kon ophangen in de douche en de douche kon niet op slot. Na een uurtje was iedereen gedoucht en besloten we om naar de supermarkt te gaan om ontbijt te halen. We hebben het ontbijt op de rosten aan de zee opgegeten terwijl we rustig wakker werden en ondertussen nog een dolfijn voorbij zagen zwemmen. Erg gaaf om dat te zien 's ochtends.

Na het ontbijt zijn we naar de grot en de vuurtoren gegaan. Langs de grot kon je de berg opklimmen en dat hebben we gedaan, waarvandaan je een prachtig uitzicht had over de zee en een deel van Mosselbay.

Vervolgens was het tijd om weer in de auto te stappen en verder te rijden naar Kaapstad. Vandaag was de bedoeling om direct door te rijden naar Simons Town, dit ligt onder Kaapstad. Want vanuit daar konden we makkelijk Kaap de Goede Hoop en Cape Point bezichtigen.

Onderweg zijn we gestopt in Hermanus, ofwel een stuk omgereden daarvoor, omdat je in Hermanus goed walvissen zou kunnen spotten. We hebben ook een tijd op de rosten naar de zee staan kijken en wel degelijk walvissen gezien alleen waren ze nogal verweg en kregen we ze alles behalve goed op de foto. We zagen wel regelmatig een walvis naar boven komen, maar omdat ze zo snel weer onder zijn ben je altijd te laat met foto's maken.

Vervolgens zijn we doorgereden naar Simons Town, waar we na 5,5 uur rijden eindelijk aan kwamen. Het is een klein plaatsje dat in de punt onder Kaapstad ligt. Het plaatsje ligt uitgerekt langs de zee. Eenmaal in het plaatsje aangekomen zijn we op zoek gegaan naar de Toerist Information en deze vonden we, maar helaas was hij gesloten. Blijkbaar zijn alle toerist Informations in het weekend gesloten, want vorig weekend in Port Alfred hadden we daar ook al last van.

Dus we hebben het Coast to Coast boekje erbij gepakt om een hostel te zoeken. Uiteindelijk waren er 2 in Simons Town en ze lagen beide op dezelfde weg. Dus zijn we de weg af gaan rijden en kwamen er al snel achter dat we er eentje al voorbij waren gereden, dus dan maar de andere zoeken. Achteraf was dit maar goed ook, want we kwamen in een B&B terecht dat er prachtig uit zag.

We wilde met de auto naar boven rijden, maar dat lukte in eerste instantie niet omdat de heuvel zo stijl was, dus zijn Marjella en ik uitgestapt om te gaan informeren of ze uberhaupt wel plek hadden, voordat we alle moeite voor niks gaan doen. De man die ons te woord stond was enorm aardig. Hij was al wat op leeftijd, maar vond het erg leuk dat we zijn plekje gevonden hadden. Wij vroegen of hij misschien plek had voor 5 dames om er een nachtje te blijven. Dat had hij en hij liet ons de kamer zien. Het enigste wat wij beide konden zeggen was oooo.....

De kamer die hij ons liet zien was enorm groot, want het hele gebouw was vroeger een klooster geweest en de kamer waar wij in zouden overnachten was de kapel geweest. Zo zag hij er ook nog echt uit, maar nu stonden er bedden in en was er een badkamertje en een keukentje gemaakt.

Marjella en ik dachten dit moet veel gaan kosten, dus wij vroegen heel voorzichtig naar de prijs. Maar deze viel ons alles mee, het kosten namelijk 750 rand voor de gehele kamer. Als je dit deelt door 5 blijft er voor ieder van ons niet veel geld over. Dus na kort overleg met de andere 3 dames hebben we gezegd dat we de kamer graag wilde hebben. Toen we de kamer aan de rest lieten zien werden zij ook even stil en vonden het prachtig.

Na snel de auto uitgepakt te hebben, een bed gekozen te hebben hebben we ons opgefrist en even gerust. Want het was vandaag een lange zit en we waren blij dat we op onze bestemming waren aangekomen.

Na even gekletst te hebben kwamen we meer te weten over de eigenaren. Ze wonen namelijk sinds vele jaren in Zuid-Afrika maar komen oorspronkelijk uit Engeland. Ze zijn hier komen wonen omdat het weer er altijd lekker is en de mevrouw van bloemen houd, waarvan de tuin ook overvol stond. Ze vonden het prachtig dat ze weer Nederlandse meiden over de vloer hadden, want een tijd geleden hadden ze deze ook gehad en ze waren zo aardig geweest.

's Avonds zijn we in een restaurantje gaan eten en voordat we daar aankwamen zagen we onderweg in de bosjes een pinguin staan. Meteen werden alle fotocamera's gepakt en tig foto's van het beestje gemaakt.
Eenmaal aangekomen in het restaurant werden we goed geholpen en er werkten alleen maar mannen. De eigenaresse van het klooster had ook verteld dat we daar lekker konden eten en voor degene die nog geen vriendje hadden dat we daar genoeg keuze hadden. Dus we waren erg benieuwd. Mannen genoeg inderdaad.

Een van de obers, wilde met ons op de foto. Maar hij had niet verteld waarom en wij waren aan het discussieren waarom hij met ons op de foto wilde. Later hebben we het gevraagd en wat bleek. Wij, Nederlanders, waren 2e geworden met de Wereldkampionschappen voetbal en daarom wilde hij met ons op de foto. Erg grappig om dat te horen. Terwijl wij er helemaal niks voor gedaan hebben.
Het duurde wel even voordat de foto gemaakt was omdat de ober constant fotocamers/telefoons had die het niet deden. Dus na 5 verschillende fototoestellen/telefoons gehad te hebben werd de foto eindelijk gemaakt. Natuurlijk wilde degene die de foto maakte er ook eentje maken met ons fototoestel, zodat wij ook een aandenken hebben aan de aparte ober die een foto van ons wilde omdat we 2e waren geworden.

Na het heerlijke eten, een soort spareribs, waar we onbeperkt van mochten eten zijn we naar huis gegaan en hebben in ons klooster nog een tijdje op de bank gelegen. Waarna we daarna zijn gaan slapen. Op naar een nieuwe dag.

Reacties

Reacties

Maarten

Yey, de rosten zijn terug, ik begon ze al te missen ;)
Klinkt goed, een overnachting in een klooster ben benieuwd naar de foto want je omschrijft het behoorlijk levendig.

Hanny

Ja, daar zijn ze weer ... de rosten! Ik heb ze gemist. Mooi verhaal weer, lieverd.
Kus, mum

Hanny

Yo, Maarten! Twee zielen, een gedachte. Wat grappig!

laura

Dan zal niets zeggen over de rosten:-)
mooie verhalen weer Vera.
ik bewaar er vaak een paar zodat ik ze lekker achter elkaar kan lezen dan.
Nu nog even de foto's bekijken.
Een groet van oma, die vlg. de zusters in het ziekenhuis nog aardig ondeugend is :-) is dat mijn moeder??? :-)
Groet,
laura

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!