Vandaag zijn we naar het Missionvale township gegaan, want dat is de plek waar Marjella vrijwilligerswerk doet. Vandaag was de eerste keer dat ze zou gaan en als eerste zouden we een rondleiding krijgen. In de auto, toen we het township in reden, vertelde ze dat ze het fijn vond dat we mee waren gegaan. Het is toch erg raar om een township in te rijden en er mensen te zien rondlopen die geen geld hebben, in huisjes wonen die gemaakt zijn van blik en hout en waar de werkeloosheid enorm hoog is.

Eenmaal de auto geparkeerd te hebben liepen we naar het kantoortje, waar we om 10 uur verwacht werden. Na elkaar handen geschut te hebben vertelde ze, Linda, dat we een rondleiding zouden krijgen op het terrein. We zijn niet het township zelf ingegaan, maar we zijn op het terrein van het care centre gebleven. Als eerste liepen we in de richting van de kerk, deze was pas 5 jaar oud, hiervoor had er een andere kerk gestaan. De kerk zag er enorm mooi uit en je zou helemaal niet het idee hebben alsof je in een township stond, maar toen we buiten kwamen was dat meteen weer duidelijk. In dit township wonen 140 duizend mensen, hutje op mutje.

Vervolgens gingen we een kijkje nemen in de tuinen. Deze bestaan pas enkele jaren, omdat de grond zeer zout is door een fabriek verder op. De grond is zouter dan zeewater, dus daar groeit niks in. Als eerste hebben ze de grond klaar moeten maken om er een moestuin te kunnen maken, dit heeft enkele jaren geduurd. Inmiddels groeit er flink wat groenten en zijn er 42 vrijwillgers, vanuit het township, die helpen in de moestuin. In verband met het water te kort, blijbaar verkeerd Zuid-Afrika in een noodtoestand, want is het water in juni volgend jaar op als er niks gebeurd. Dus hebben ze tonnen neergezet die het regenwater opvangen, daarmee kunnen ze de planten water geven. In heel het township zijn er maar 16 kranen, waarbij alle mensen water moeten halen.
De groentes die in de moestuin groeit mogen de vrijwillgers mee naar huis nemen of verkopen, om wat geld te verdienen. 3 dagen in de week komt er een vrouw (vrijwilliger) die de mensen leert hoe je een moestuin moet onderhouden. Zodat de mensen op een moment zelf de moestuin kunnen onderhouden.

Vervolgens gingen we kijken in de school. Deze zag ik, tot onze verrassing, zeer goed uit. De klassen hingen vol met allerlei platen met daarop cijfers, het alfabet, de seizoenen en de maanden. Ook hadden ze wat speelgoed waarmee de kinderen kunnen spelen.

Hierna liepen we naar de naairuimte. Hier waren 15 vrouwen bezig met het maken van tassen en kussen. Ook maakte ze kleding die kapot was en deze kon dan in de kledingruimte weer uitgedeeld worden aan de mensen in het township. Deze kledingruimte draaid puur op kledinggiften van mensen van buitenaf. 2 keer per jaar (in de zomer en winter) krijgen de mensen in het township nieuwe kleding, meestal zijn dit 2 paar per persoon.

Verder was er een voedselruimte, hier werden voedselpakketen samengesteld. De mensen kregen een blauw plankje, als ze papier of plastic inleverde (dit om het township zo schoon en veilig mogelijk te houden). Dit blauwe plankje konden ze inleveren voor een kopje soeppoeder en een stuk brood. Ook kregen mensen die op een lijst stonden een voedselpakket. Dit voedselpakket bestond uit een blik bonen, een blik vis, een pak suiker, een pak meel, 5 theezakjes, een stuk zeep voor je lijf en een stuk zeep om je kleding te wassen. Dit voedselpakket is voor een week en voor een gezin, die meestal uit minimaal 5 mensen bestaat. Het is niet te geloven dat deze mensen zo weinig te eten hebben, want alles wat in deze zak zit eten wij in 1 dag op met minder mensen.

Vervogens kwamen we aan de achterkant van het Care centre en daar hadden ze een pharmacy, soort verpleegsterpost en een Kerstmis ruimte. In deze kerstmis ruimte maakte ze kleine pakketjes met cadeautjes (speelgoed) voor de kinderen. Dit speelgoed krijgen ze allemaal uit donaties van mensen uit de stad. Vorig jaar hebben ze 8000 cadeautjes uit kunnen delen, helaas hebben ze dit jaar in verband met de crisis veel minder speelgoed binnen gekregen en kunnen ze waarschijnlijk maar een deel van de kinderen een cadeautje geven. Maar het is een prachtig idee dat ze toch iets proberen te doen aan Kerstmis.

Hierna was de rondleiding afgelopen en mochten we weer gaan. Het is zo raar, want de eerste dag hier (en dat is overal) bestaan uit een kennismaking en een rondleiding. Vervolgens mag je weer gaan en begin je de volgende dag of week met werken.

Onderweg naar huis hebben we nog zitten kletsen over wat we gezien hadden. Het is zo raar dat er zoveel mensen in zulke armoede leven. Het liefst zou ik enorm veel geld, speelgoed en kleding inzamelen om deze mensen te helpen.