Vandaag hadden Ingrid en ik vrij, aangezien er nog steeds gestaakt wordt door alle scholen. Lauren had gister gebeld met de mededeling dat het weinig zin had om te komen, aangezien we toch weinig konden doen en aan school werken heeft nog weinig zin aangezien we wat vragen naar de docent hebben gemaild voordat we verder kunnen en het ook wel belangrijk is om enkele clienten gezien te hebben voordat we verder kunnen met school. Dus dan maar een dagje vrij, wat ook erg lekker is.

Dus is het tijd om iets te gaan doen, maar wat, want inmiddels hadden we het meeste hier in de buurt al gezien. Dus dan maar eens verder kijken, helaas zijn de wegen hier niet zo goed en zijn de meeste dingen te ver om in 1 dag te bezichtigen, maar Jeffreys bay lag op een prima afstand om te rijden. Dus hup in de auto en na een uurtje waren we er. Het was een mooi stuk om te zien en natuurlijk was de zee heerlijk ruig, waar ik van hou. We hebben ook een stuk over het strand gelopen, op onze blote voeten wat hier kan in de winter en zag in het water een flamingo staan. Gaaf om deze zo in de wilde natuur tegen te komen.

Onderweg werk er flink aan de weg gewerkt. Het aparte is dat er delen wel afgezet zijn, maar alleen maar met paaltjes en de mensen lopen hier gewoon rustig langs de weg zonder bang te zijn aangereden te worden. Op een gegeven moment reden we op de snelweg waar je 120 mag en daar liepen gewoon enkele mensen langs de weg, die een stuk verderop moesten zijn. Ook kwamen we op een gegeven moment borden tegen met daarop een lopend mannetje, wat bleek op deze stukken kunnen mensen de snelweg oversteken, dus daar moet je voor uitkijken. Dit zou in Nederland nooit mogelijk zijn.
We kwamen onderweg ook enkele townships langs de weg tegen. Het blijft triets om deze te zien en het viel me op dat deze met name langs grote wegen en snelwegen liggen.

Na een tijdje zijn we verder gereden naar nog 2 andere bay's, ook deze waren erg mooi om te zien. Op sommige plekken lagen flinke rotsen en daar sloeg de zee flink tegen aan. Wat ik prachtig vind om te zien.

Op een gegeven moment zag ik een bordje met daarop een plek waar je walvissen kon spotten, dus zijn we hup die weg ingereden en hebben we een tijd staan kijken. Maar helaas waren er geen walvissen. Er sond ook een man te kijken en zijn lunch op te eten. Daar hebben we een tijdje mee staan kletsen en hij vertelde dat het walvissen seizoen bijna voorbij is omdat het te warm wordt. Hij werkte hier in de buurt en kwam hier elke week om even naar de walvissen te kijken. Vervolgens vroeg hij waar we vandaag kwam en wat we in Zuid-Afrika kwamen doen. Na dit verteld te hebben was hij zeer geinteresseerd in onze opleiding en wenste hij ons nog een fijne tijd en veel plezier. Waarvoor we heb bedankte en verder reden.

Vervolgens was het wel weer tijd om naar huis te rijden, aangezien we het meeste wel gezien hadden. We reden dit keer niet over de snelweg terug maar over een wat kleinere weg, maar wat een prachtige weg. We reden dwars door de bergen en kwamen op een geven moment een prachtige, hoge brug tegen. Natuurlijk stopte we even om foto's te maken en moesten we er ieder even voor om op de foto te gaan.

Op de weg terug naar huis kwamen we langs Sardinia bay. Dit is een prachtig stuk strand wat enorm rustig is. Je moet wel eerst een duin over klimmen voordat je op het strand terecht komt, alleen is er geen wandelpad dus moet je flink door het zand klimmen voordat je boven bent. Maar het is prachtig om de zee met daarachter de duinen te zien. Laatst waren we er met de zonsondergang, maar toen was ik zo stom om mijn fotocamera te vergeten. Helaas waren we er nu te vroeg, dus moeten we binnekort nog een keertje terug om mooie foto's te maken.

Ingrid en ik hebben ons even uitgeleefd in het zand (zie de foto's) en even bewezen dat we wel degelijk van onze vriendjes houden. Ook hebben we flinke voetsporen in het zand achtergelaten. Na de duin weer omhoog geklommen te zijn, zorgde Ingrid nog voor een lawine van zand, doordat ze uitgleed. Het zag er enorm grappig uit. Hierna zijn we terug naar huis gereden en hebben we verder lekker rustig aan gedaan.

Morgenochtend en middag gaan we 200 kinderen in een township vermaken. Dit is het vrijwilligerswerk dat Marjella doet en ze vind het erg fijn als we meegaan, dus dat gaan we morgen doen. De bedoeling is dat we proberen om elke vrijdag mee te gaan en haar te helpen, want 200 kinderen in haar eentje vermaken is wel heel erg veel.