Vandaag was de 2e dag van onze stage en we moesten om 9 uur present zijn. We zouden de hele dag naar scholen en day care centres gaan om een beeld te krijgen van de clienten waar we mee te maken krijgen en op welke manier we de workshops in kunnen steken.

Als eerste gingen we naar de Norther light school. Dit is een school voor gehandicapten kinderen in diverse leeftijden. Helaas, door de staking, waren er geen kinderen en leraren. Wel waren er enkele therapeuten waar we kennis mee hebben gemaakt. Ze vonden het erg leuk dat we er waren en wilde graag van alles weten. Deze school zag er prima uit, wel wat oud en niet zo nieuw als in Nederland, maar dat zijn in Nederland ook niet alle scholen.

Hierna gingen we naar het day care centre genaamd Ithemba. Dit day care centrum lag in een wijk waarin deels mensen in een township woonde, maar ook deels mensen die net iets meer geld hadden en in een beter huisje woonde. Maar je merkte dat het de onderkant van de samenleving was. Binnen het day care centrum was dit ook duidelijk te zien. Van de buitenkant was er een grote witte muur met daarop prikkeldraad. Wat er niet erg uitnodigend uitzag.

Eenmaal door de poort, moest je een deur door en kwam je op een binnenpleintje wat meteen de speeltuin was. Om dit pleintje stonden allemaal gebouwen waar klaslokalen in zaten. Het eerste gebouw gingen we in en daar zaten allemaal zwarte kinderen met een handicap. Er waren enkele kinderen met een downsyndroom bij. Ze zagen er enorm schattig uit. Een van de leraressen was erg aardig en vertelde van alles over de lessen, lokalen en kinderen. Op een gegeven moment moest ze even weg en hebben we met de kinderen zitten spelen. Ze waren bezig met het spelen van domino, maar ieder op hun eigen manier. Een van de kinderen kwam meteen om mijn nek hangen en op het eind kreeg ik een kusje en diverse handkusjes van de kinderen.

Je merkte wel een groot verschil tussen de school en het day care centrum, want het was overduidelijk dat ze hier minder geld hadden. De kinderen krijgen ook 2 maaltijden per dag want vaak krijgen ze thuis geen eten, omdat er geen geld is of te weinig eten is. Er waren 4 lokaaltjes in het gebouw waar verschillende groepen zaten. In een van de groepen zaten alleen maar kinderen in rolstoelen. In een van de lokalen kwamen we ineens een Nederlandse vrijwilligster tegen. Ze was hier voor 4 weken om te helpen. Hierna kwamen we nog 2 Nederlandse vrijwilligers tegen en zij vonden het erg leuk om ons tegen te komen en wenste ons heel veel succes. Na een klein uurtje zijn we verder gegaan naar het volgende dag care centre.

Toen we daar aan kwamen was het een grote schok, want wat zag dit centrum er anders uit en met name klein en enorm achtergesteld. Ik zal t proberen te omschrijven. Als je binnen kwam in de ruimte stond er aan de linkerkant een bed en daar achter een bureau. Aan de linkerkant was er een soort keukentje en stonden er 3 tafeltjes op 1 vierkante meter. Daarachter hing er een gordijn over de gehele lengte. Achter het gordijn stonden 10 - 15 campingbedjes waar in diverse kinderen lagen te slapen. Een meisje van 15 jaar oud, lag ook in een van de bedjes omdat ze geen groter bed hadden. Ze lag met haar benen opgetrokken en haar rug gekromt, anders kon ze er niet in. Buiten was er een klein stukje gras met daarop speeltoestellen. De meeste kinderen waren buiten aan het spelen. Alle kinderen die hier rondliepen waren geestelijk & lichamelijk gehandicapt.

Na een tijdje moesten ze aan tafel komen om te eten. De meeste kinderen konden zelf aan tafel gaan zitten, maar een aantal kinderen moesten geholpen worden. Wat ik enorm schrijnend vond was hetgeen een van de kinderen in een omgebouwde doos als stoel zat. In deze doos waren allerlei kussens op maat gemaakt en daar werd het kindje ingeduwd. Niet eens zacht zinnig neer gezet, maar flink naar achter geduwd, zodat ze goed zat. We hoorde later ook dat de kinderen hier gewoon geslagen worden anders luisteren ze niet. Dat is zo raar om te horen...

Hierna werden we rondgeleid door de volwassenafdeling, wat helemaal schrikbarend was om te zien. Alle kamers zagen er enorm oud uit om te zien. Je kunt het vergelijken met kamers uit de jaren 50. Ik weet niet op welke manier ik t anders moet omschrijven. Alles ziet er zo anders uit ...

Als je uit Nederland komt, kun je niet geloven dat er mensen in deze omstandigheden leven. De komende dagen gaan we, waarschijnlijk, naar enkele townships waar een school en day care centre zijn. Na dit gezien te hebben ben ik erg benieuwd naar deze plekken.

Vandaag was onbeschrijvelijk. Zelfs in woorden is het niet uit te drukken .... Ik merk dat ik er nog steeds van onderste boven ben .... Hoe verder de dag vorderde hoe stiller Ingrid en ik werden, door alles wat we zagen. Wel zijn we uitgenodigd door onze stagebegeleider om bij haar te komen eten, want ze vertelde dat haar aanstaande man ofwel verloofde enorm lekker kan koken en we dat zeker een keertje moesten proberen. Daarnaast wil ze graag een keertje mee naar het township waar we vrijdag voor de eerste keer naar toe gaan. Samen met Marjella gaan we daar vrijwilligerswerk doen, namelijk 200 kinderen bezig houden voor ongeveer 2 uur.

Mochten we niet 4 dagen op onze stage bezig kunnen zijn, dan gaan we op een van de day care centres een dagje helpen. Waarschijnlijk een op een met de kinderen bezig zijn, spelletjes doen en ze proberen verder te ontwikkelen. Onze stagebegeleider vond dit een erg goed idee en ik denk dat ik er enorm veel kan leren.