Vanochtend zijn we naar onze stage geweest om kennis te maken. Onze stagebegeleider heet Lauren en is erg aardig. Ze heeft ons enorm veel verteld. Gelukkig konden we het meeste verstaan, maar zo wordt onze engels alleen maar beter.

Als we alles goed begrepen hebben krijgen we ieder 3 clienten die we de komende maanden begeleiden. Het idee is dat we aan hun groep van specialisten worden toegevoegd en samen een plan gaan opstellen voor de toekomst en ze binnen loodsten op scholen. Verder komen we op diverse projecten te staan en komt het regelmatig voor dat we naar scholen moeten en bij clienten of ouders op bezoek moeten. Deze bezoeken zijn door heel PE.

We krijgen samen een kantoor waar we allerlei werkzaamheden kunnen doen. De eerste 2 weken zullen met name meekijken en ontdekken zijn en daarna zullen we wel een idee hebben wat de bedoeling is. Ook hebben we een tas vol met informatie gekregen, o.a. hoe een dossier van een client eruit ziet, een boekje vol met informatie over cerebrale palsey, etc. Veel stuff om te lezen dus.

Maandag beginnen we en moeten we er rond 8 uur zijn. Onze werktijden zijn: Beginnen tussen 8 en 9 uur en we zijn klaar tussen 3 en 4 uur. Dus dat zijn prima tijden.

Hierna zijn we nog voor de fotocamera van Ingrid weggegaan want deze is kapot. Helaas kunnen ze er hier weinig aan doen. Het enige wat ze kunnen doen is er een nieuwe lens opzetten en dat kost evenveel of meer dan een nieuwe camera. Dus zijn we gaan kijken voor andere camera's, maar we hebben er nog geen gehaald.

Daarna hebben we nog een bezoekje aan het winkelcentrum gebracht en meteen even getankt, want van al dat rijden wordt de tank als maar leger. Het is erg raar om hier te tanken, want je hoeft niks te doen. Als je het tankstation binnen komt rijden, dan vragen ze hoe het is, waar je ook echt antwoord op moet geven voordat je verder kunt gaan. Hierna geef je je sleutels af (om het klepje naar de tank open te maken) en zeg je welke benzine erin moet. Vervolgens vullen zij de tank en maken ze je ramen schoon. Ze komen terug met je sleutels en vertellen hoeveel je moet betalen. Je geeft het geld en even later komen ze terug met je bonnetje. En je kunt weer verder rijden ....
Het is zo vreemd dat je niks hoeft te doen en lekker kunt blijven zitten. We worden zo nog lui van al die dingen die voor ons gedaan worden.