Een aantal rare dingen heb ik jullie nog niet verteld, dat ben ik helemaal vergeten om te vertellen bij het verhaal van gister. Zo zijn er een aantal dingen in het huis enorm anders dan in Nederland. Om te begin is er hier een enorm water te kort en moet je dus zo min mogelijk water gebruiken. Als je meer dan een bepaald percentage gebruikt krijg je boetes die oplopen tot 10.000 rand. We mogen dus maar kort douchen, elke lekkende kraan moet meteen gemeld worden, zodat deze gemaakt kan worden.
Daarnaast moeten we electriciteit halen bij het bezinestation. Dit houdt in dat er in een van de kastjes in de keuken een meter hangt en als deze bijna op 0 staat moeten we naar de benzinepomp met een briefje waarop het nummer van onze meter staat. Daar moeten we voor 100 rand electriciteit halen ofwel je krijgt een briefje met daarop een nummer en dat moet je intoetsen in de meter en vervolgens heb je weer voor electriciteit voor een aantal dagen.
Verder hebben we een waakhond ofwel een heel lief beestje dat goed luisterd. Ze heet Jessy en we hebben haar sinds een week. Ook hebben we hier geen verwarming en wordt t 's avonds toch tegen een graad of 10. Dus de eerste avond had ik t enorm koud. Tijd om wat warmere kleren te gaan halen.

Vanochtend hebben we eens flink uitgeslapen, want we waren erg moe van de reis. Tegen half 11 waren we beide wakker en had ik inmiddels mijn laptop opgestart om skype weer eens uit te proberen. Helaas werkte dit niet zo goed als verwacht en was het met name dat Hanny en Kees praatte en ik typte, omdat ze mij niet konden verstaan. Dus na flink wat getyp waren ze weer op de hoogte. Hierna hebben we lekker gedoucht na 2 dagen reizen en konden we er weer tegenaan.

Net toen we wilde gaan ontbijten kwam Martijn binnen en hebben we even geklets. Hij wilde weten of we een beetje bijgeslapen waren en of we gesetteld waren. Ook hebben we overlegd over een auto en heeft hij Jurgen gebeld, een Duiste man die al flink wat jaren in Zuid-Afrika woont en hij had nog 2 oude auto's staan. Dus zouden we om 1 uur opgehaald worden om naar de auto's te gaan kijken. Ondertussen waren we aan de klets geraakt met Marielle (huisgenootje) en besloten we om samen vandaag op pad te gaan. Zo is ze ook meegegaan toen we de auto gingen huren. We mochten in beide auto's, die hij klaar had staan, een stukje rijden om te kijken welke we wilde en uiteindelijk is het 'De controller' geworden. Binnekort zal ik een foto maken en opsturen. Het is een oud maar goed autotje om in te rijden. Wel is het wennen om links te rijden en om met links te schakelen. Dat ging dan ook enkele malen fout, maar gelukkig zaten er 2 dames bij mij in de auto die zeiden waar ik heen moest en als er een hobbel aankwam, want die zag je regelamatig over t hoofd.

Hierna zijn we naar Home Affairs gegaan, maar deze was helaas gesloten. Ze zijn hier aan t staken en dat is erg vervelend omdat we een visum nodig hebben. Maar we gaan t morgen gewoon weer proberen. Hierna zijn we naar t winkelcentrum bij ons in de wijk. gegaan. We moesten namenlijk nog handdoeken, sloffen en een dikke trui hebben. Want t is hier 's avonds erg koud en zulke warme kleren had ik niet meegenomen. Ook hebben we boodschappen gedaan en besloten om met z'n 4e te koken.

Tijdens het rondrijden door PE vallen er veel dingen op. Zo zijn er geen rijen huizen. Alle huizen staan los van elkaar met daarom heen een hoog hek met daarop vaak prikkeldraad. De verkeersregels zijn enorm anders hier. Zo mag je zowel links als rechts inhalen en werken de verkeerslichten wat anders. Stoepen hebben ze niet dus iedereen loopt over de weg of in de berm. Fietsers zie je bijna niet, dus fietspaden bestaan ook niet. Niet ver van ons huis vandaan is er een klein township, maar daar wonen dan wel 70.000 mensen.

Eenmaal thuis gekomen wilde we de boodschappen opruimen, maar er was enorm weinig plaats, terwijl er veel kastjes waren maar alles stond door elkaar en niemand wist wat van wie was. Dus besloten we om het eens op te ruimen. Wat bleek ... er was enorm veel achter gebleven van andere bewoners. Zo stonden er 5 aangebroken zakken met pasta, 6 aangebroken zakken met rijst, enorm veel kruiden, 3 aangebroken zakken pancake meel, etc. Diverse dingen hebben we weggegooid maar met name alles even schoongemaakt en opgeruimd en dat scheelde ineens een enorm hoeveelheid aan ruimte. Dus nu heeft ieder zijn eigen plankje waarop je je spullen kwijt kan en ook de koelkast is ineens een stuk leger.

Hierna zijn we eten gaan koken en heerlijk op de bank voor de tv geplofd. Waarop ik nu nog steeds mijn verhaal zit te typen. Ondertussen veel geklets op skype en via msn. Het is toch wel erg handig dat we internet in het huis hebben.

Vrijdagochtend gaan we kennis maken op onze stage en diverse dingen afspreken. 's Middags, als ik op tijd thuis ben, ga ik samen met Mariella mee naar een groter township waar we 200 kinderen bezig gaan houden voor 2 uur lang. We hopen nog meer mensen bij elkaar te krijgen. Voor Mariella is dit een deel van haar stage en het leek mij wel een ervaring om mee te gaan.

Dit was het wel weer even voor vandaag. Morgen is er weer een nieuwe dag vol avontuur.